تنها عامل نجات و سعادت ما خواستن اوست...!

روایات رسیده از پیشوایان ما، امام و حجت خدای (تعالی) را به منزله‌ی کعبه معرفی کرده است. این مردم اند که باید برای زیارت بیت الهی، رنج سفر بر خویش هموار کنند و با جان و دل به گرد خانه حق ( جل جلاله) طواف کنند، هیچ گاه کعبه برای زیارت کسی از جای خویش حرکت نمی‌کند!

اگر خداوند- تبارک و تعالی- و پیشوایان معصوم ما به عنوان مثال، از به شهادت رسیدن حضرت سید الشهدا سلام الله علیه یا غیبت امام عصر سلام الله علیه پیش از تولد آن بزرگواران سخن گفته‌اند، در واقع از آنچه مردم خواهند کرد و به وقوع خواهد پیوست خبر داده‌اند و این به معنای آن نیست که ما جبر باور شویم و تصور کنیم که حتماً باید چنین وقایعی اتفاق می‌افتاد.

شاید هم می‌خواستند با بیان این مطالب، مردم را از خواب غفلت بیدار گردانند و پیش از رخ دادن این حوادث، متوجه اشتباه خود و تبعات انتخاب های غلط خویش نمایند، درست مانند پدر مهربانی که ضمن نصیحت فرزند خویش، او را از عواقب همنشینی با دوستان منحرف آگاه ساخته و از انتخاب راه‌های انحرافی و مکاتب الحادی برحذر می‌دارد.

متأسفانه برخی می‌پندارند امام عصر سلام الله علیه بنا به تقدیر حتمی الهی از دیدگان غایب شده است و تا هر زمانی که خداوند بخواهد، در پس پرده‌ی غیبت خواهد ماند و ما باید به وظایف فردی خود عمل کنیم و به زندگی عادی خود و کسب و کار و تفریح و عبادت خود مشغول باشیم، آقا -هر وقت که خدا بخواهد –می‌آید و جهان را اصلاح می­کند. و برخی نیز می­گویند: هنوز جهان آماده نیست و معلوم نیست آن حضرت چه وقت خواهد آمد.

به این دو گروه باید گفت: اگر بنا بود ظهور با تقاضا و درخواست یک پارچه‌ی مردم بی‌ارتباط باشد، پس چرا در روایات رسیده از حضرات معصومین سلام الله علیهم و فرموده‌های منجی عالم بشریت امام مهدی ارواحنا فداه این قدر به دعا برای فرج تأکید و سفارش شده است؟ مگر نه این است که قرآن کریم به عنوان یک سنت الهی تأکید فرموده است:

«خدا سرنوشت هیچ قومی را تغییر نخواهد داد مگر آن که خود چنین تغییری را در درونشان انجام دهند.»

در حدیثی آمده که حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه در روزهای پایان عمرشریف خویش، خطاب به یکی از اصحاب، ضمن هشدار به رو کردن سختی‌ها به مردم، سال هفتاد هجری را سال گشایش و پایان بلاها ذکر فرمودند. از این رو، در زمان امام باقر سلام الله علیه، ابوحمزه‌ی ثُمالی به آن حضرت عرض کرد: آقای من، حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه فرموده بودند : «در سال هفتاد برایتان گشایش خواهد بود.» چرا این گشایش حاصل نگردید؟ امام سلام الله علیه فرمودند:

« اگر مردم متوجه امام زمان خود می­شدند، قرار بود در آن سال کار به مسیر اصلی یعنی امامت امام برگردد، ولی با تنها ماندن حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه و شهادت ایشان در کربلا، این امر تا سال140 هجری به تأخیر افتاد. تا آن سال مردم آن قدر در حفظ اسرار تعهّدی که نسبت به امام زمان خود داشتند بی‌توجهی انجام دادند که این موعد به تأخیر افتاد و نزد ما وقت مشخص دیگری برای این مهم نیست.»

پس راه سعادت و نجات همانا خواستن ما و تمسک از حضرت حق تعالی برای از بین رفتن موانع ظهور مولا صاحب الزمان می باشد.