یکی از معتادانِ دوران غیبتم!

زمانی که کم سن و سال‌تر بودم هرگاه به این روایت از امام جواد سلام الله علیه بر می‌خوردم که :

(...فانه یقوم بعد موت ذکره و ارتداد اکثر القائلین بامامته)

«...(حضرت مهدی سلام الله علیه) پس از آن که نامش فراموش شد و بیشتر معتقدان به امامتش از عقیده‌ی خود برگشتند، قیام می‌کند.»⁽¹⁾

با تعجب از خود می‌پرسیدم مگر ممکن است معتقدان به امامت حضرت ولی عصر سلام الله علیه از ایشان روی‌گردان شوند؟! آن هم اکثریّت آنها!
حالا به خوبی می‌فهمم که ارتداد، فقط به این معنا نیست که کسی بلندگو دست بگیرد و با صدای بلند، شما را انکار کند و یا قلم به دست گرفته و علیه شما، کتاب و مقاله بنویسد!
همین که تو را به فراموشی سپرده‌ایم، همین که غیبت برایمان عادی شده است! همین که به این دوران بی ارزش اعتیاد پیدا کرده ایم!
همین که دست روی دست گذاشته برای ظهورت دعا نمی‌کنیم، همین که به توصیه‌ها و پیام‌هایت توجهی نداریم، همین که خود را در محضر شما نمی‌بینیم... خود مصداق روشنی از این حدیث نورانی است.
اوضاع زندگی ما روز به روز بدتر می شود و آیا تا به حال از خود نپرسیده ایم تا کجا؟ اعتیاد به نبود امام زمانمان تا کجا... این بی توجهی و بی خیالی تا کجا؟

البته دیر نشده و خداوند شنواست و خطای بنده خویش را به لطف و کرَمَش می بخشد!
اللهم عجّل لولیک الفرج...

____________________

پ.ن: اگر به دنبال برآورده شدن دعایمان و ترکِ این اعتیادِ مهلک غفلت از اماممان هستیم، تنها راه؛ دعای مضطرانه است و بس! اگر خود مضطر نشویم باید منتظر عوامل وحشتناک بیرونی باشیم که کار را برایمان از این نیز سخت تر کنند!



* منابع: 1- اعلام الوری-ص 409