زمانی که کم سن و سال‌تر بودم هرگاه به این روایت از امام جواد سلام الله علیه بر می‌خوردم که :
(...فانه یقوم بعد موت ذکره و ارتداد اکثر القائلین بامامته)
«...(حضرت مهدی سلام الله علیه) پس از آن که نامش فراموش شد و بیشتر معتقدان به امامتش از عقیده‌ی خود برگشتند، قیام میکند.»(1)
یکی از بزرگترین دردها این است که نسل به نسل جامعه‌ی شیعه با غیبت امام خو گرفته و مطلبی با این اهمّیّت برایش عادی شده است.
خیلی‌ها گمان می برند غیبت امام عصر سلام الله علیه و استمرار آن از مقدّرات حتمی خدا بوده و اعمال و کردار مخالفین و موافقین آن حضرت در اصل غیبت و طول کشیدن آن بی‌تأثیر است.
مرحوم نجفی قوچانی نویسنده‌ی سیاحت غرب که این کتاب را در خصوص سیر و سیاحت ارواح نیکوکاران و زشت‌کاران پس از مرگ، به شیوه‌ای جذاب و گیرا به رشته‌ی تحریر درآورده است در قسمتی از این کتاب با عنوان «در بیان دیداری از برهوت» می‌نویسد:
قدم زنان به خیمه‌ای نزدیک شدیم که صاحبش مشغول اصلاح اسلحه‌ی خود بود و زمزمه داشت و می‌خواند:
منتظران را به لب آمد نفس / ای ز تو فریاد، به فریاد رس
و از خیمه‌‌ی دیگر زمزمه شنیدم:
ما همه موریم، سلیمان تو باش / ما همه جسمیم، بیا جان تو باش (بقیه داستان در ادامه مطلب)
به مناسبت روز عرفه که مصادف است با شهادت سفیر عشق حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام و به یاد غربت ایشان و بی وفایی اهل کوفه، چند شعر و دوبیتی از جنس ما مردمان کوفی آخرالزمان تقدیم مولای غریب، امام زمان عجل الله تعالی فرجه میگردد:
در این مجال دو داستان از کتب کرامات المهدی و شیفتگان حضرت مهدی (عج) که خود مولا بقیة الله امر به دعا برای تعجیل در امر ظهور ایشان را میفرمایند، را برای سروران عزیز نقل مینماییم:
ای کاش مسلمانان جهان ، این کلام الهی را در کتاب آسمانی خویش باور می‌کردند که «بقیة الله خیر لکم ان کنتم مومنین»
ای کاش صدها میلیون مسلمانی که هر روز و بارها در نمازهای روزانه‌ی خویش «اهدنا الصراط المستقیم» می‌گویند، از پیامبر مهربان خویش در حجة الوداع می‌شنیدند و می‌پذیرفتند که در این عصر و زمانه، تنها راه رهایی و یگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم، تو هستی.
تو فصل مشترک میان تمام ادیان و مکاتبی، اما افسوس که در میان شیعیان، هنوز زبان مشترک و عزم راسخی برای دم زدن از تو دیده نمی‌شود. ای کاش لحظاتی با خویشتن خلوت می‌کردیم و از خود می‌پرسیدیم : آیا به راستی خداوند حکیم، این ولّیِ معصوم و مظلوم خویش را برای این آفریده است که قرن‌های متمادی در پس پرده‌ی غیبت بماند و بشر هم در ظلمت و بدبختی دست و پا بزند؟
ای کاش لااقل شیعیانت ذره‌ای از غربت و مظلومیت تو را درک می‌کردند و با رفتار و گفتار خویش نمک بر زخم‌های دلت نمی‌پاشیدند. کاش به دنبال پاسخی برای این سؤال می‌گشتیم که آیا غیبت ولی خدا سرنوشت محتوم و تغییر ناپذیر الهی است و یا این ما هستیم که تا کنون او را نخواسته‌ایم و ظهورش را طالب نبوده‌ایم؟
کاش متوجه می‌شدیم که فرمول ظهور، سخت و پیچیده نیست و این آگاهی، بیداری، درخواست و دعای ماست که ظهور را پیش از موعد مقرّر خواهد زد و غفلت و خواب‌آلودگی ما از جمله علل اساسی در تأخیر ظهور حجت خداست.
ای کاش می‌دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است و چه برکات و آثاری بر آن مترتّب است.اگر پیام هایت را جدی گرفته بودیم، اگر از این غفلتی که ریشه در دوازده قرن دوران غیبت دارد فاصله می‌گرفتیم، اگر همه با هم یک دل و یک پارچه از درگاه حضرت حق، ظهور نورانی‌ات را خواستار می شدیم، اگر آماده‌ی پذیرش و تحمل شما و اطاعت از اوامرت می‌شدیم چه بسا هم اکنون ظهور صورت پذیرفته بود.
______
پ.ن: غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد / از شما دور شدن زار شدن هم دارد ...
در کتاب زیبای مجالس حضرت مهدی علیه السلام، راوی داستانی زیبا از تحول جوانی عاشق که در آخر خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه تشرف حضور می یابد را بیان میکند.توجه شما سروران و عاشقان حضرت را به این داستان ناب جلب مینماییم:
گاهی با این سوال مواجه میشویم که چرا باید برای ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) دعا کنیم در حالی که طبق وعده حتمی خدا بالاخره ظهور محقق خواهد شد؟
در جواب توجه شما را به داستان بنی اسرائیل و روایت جالب امام صادق(علیه السلام) جلب میکنیم:
در مورد لزوم دعا برای تعجیل در فرج و نقش دعا در زودتر فرا رسیدن ظهور، حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
وقتی عذاب و سختی بر بنی اسرائیل طولانی شد چهل روز به درگاه خداوند گریه و ناله کردند. خداوند متعال به موسی و هارون(علیهما السلام) وحی فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهند و این در حالی بود که از چهارصد سال غیبت موسی، صد و هفتاد سال باقی مانده بود و خداوند به واسطه ی دعای بنی اسرائیل از آن صد و هفتاد سال صرف نظر کرد.
آن گاه امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
شما شیعیان نیز اگر چنین تضرّع و زاری کنید( و فرج ما را بخواهید) خداوند فرج ما را می رساند ولی اگر دست روی دست بگذارید( و بی تفاوت بمانید) وقتی کار به نهایت رسید فرج فرا می رسد.
______
پ.ن: دوستان و سروران گرامی اگر بی تفاوت باشیم و ظهور منتقم خون خدا و انتقام گیرنده از ظالمان را از خدا نخواهیم خدای ناکرده بلاهای بدتر از وضع موجود در جامعه گریبان ما را خواهد گرفت و همین امنیتی که به برکت وجود حجت خدا در این شیعه خانه آن امام مهربان پا برجاست ممکن است از دست رفته و کار به نهایتی برسد که دیگر از فرط ظلم غیر قابل تحمل آن پدر رئوف را بخواهیم.
پس تا وقت از دست نرفته بخوانیم: الهی عظم البلا...
اللهم عجل لولیک الفرج.
منبع: به نقل از تفسیر عیاشی، ج 2 ، ص 155
در مطالب قبلی عرض شد چرا باید امام زمان (علیه السلام) را از خدا بخواهیم ؟
در ادامه این موضوع مطرح میشود که اساساً دعا برای ظهور آن حضرت طبق استناد به دو روایت زیر، واجب است!
حضرت جوادالائمه(علیه السلام) فرموده اند:در زمان غیبت انتظار ظهور مهدی(علیه السلام) واجب است.
و حضرت امام حسن مجتبی(علیه السلام) نیز در عالم مکاشفه به مرحوم میرزا محمد باقر فقیه ایمانی فرمودند:
در منبرها به مردم بگویید و به آنان دستور دهید توبه نموده و درباره ی تعجیل ظهور حضرت حجّت(ارواحنا فداه) دعا نمایند. دعا برای آمدن آن حضرت مانند نماز میّت نیست که واجب کفایی باشد و با انجام دادن عده ای از دیگران ساقط شود بلکه مانند نمازهای پنج گانه است که بر هر فرد بالغ واجب است که برای ظهور امام عصر(علیه السلام) دعا کند.
______
پ.ن: حال سوالی که مطرح میشود توسط بسیاری از دوستان روشن فکر! که از کجا آمده که برای ظهور آن حضرت دعا کنیم و جوابی که ما می دهیم نه از سر هوا و هوس و دلتنگی که از نصّ روایت معصوم سرچشمه گرفته و ما از خود حرفی نداریم..
پ.ن دوم: خدایا اگر تا به حال این واجب فردی از ما قضا شده به کرمت ببخش ... اللهم عجّل لولیک الفرج
منابع:
1-صحیفه ی مهدیه، ص 89
2-مکیال المکارم، ج1 ، ص 438
آن روز هم مثل روزهای دیگر خدا، با یاد او به سوی مدرسه حرکت کردم.
سه شنبه در کلاس دوّم، درس حرفه و فن داشتم. بعد از مدّتی که طول کشید تا بچّه ها وارد کلاس شوند، من نیز به دنبال ایشان وارد کلاس شدم. کلاس را با نام حضرت زهرا(سلام الله علیها) و دعای فرج آقا امام زمان(علیه السلام) شروع کردم. آخر زمانی که میخواهم درس را شروع کنم قبل از آن صلوات مخصوصه ی مادر سادات و دعای فرج را به همراه بچه ها می خوانم و این کار باعث شده تا همه حفظ شوند. نمی دانم چطور شد که پس از دعای فرج چند بیتی نیز از آقا امام زمان(علیه السلام) به ذهنم آمد و شروع کردم به خواندن. گوشه ی سمت راست کلاس در ردیف جلو یکی از بچّه ها به شدّت منقلب شده بود و گریه می کرد.
بعد از آن که دقایقی گذشت به سمت من آمد و گفت: آقا اجازه؟! می دانید که چرا این قدر گریه می کردم؟ گفتم: نه! گفت: آیا می خواهید برایتان بگویم؟ گفتم: بگو. گفت: آقا شما که داشتید می خواندید یک دفعه دیدم یک آقایی سبزپوش با صورتی پر از نور جلوی تخته ایستاده این طور فرمایش میکنند:
بگویید مهدی، بگویید مهدی(علیه السلام)... مهدی(علیه السلام) خوب است... مهدی(علیه السلام) شما را دوست دارد.
بعد در حالی که بغض گلویش را فشرده بود و نمی توانست خوب صحبت کند، گفت آقا اجازه! گمانم آقا امام زمان(علیه السلام) بودند. من او را در آغوش گرفتم و گفتم همین طور است خود ایشان بودند.
_____
پ.ن: آقا ما را دوست داری و منتظر مایی ! بر عکس شده، از زمین به آسمان میبارد. ما باید منتظرتان باشیم که ... نیستیم.
مولا جان خودت عاشقمان کن.
منبع:قاصدک های ظهور ، دکتر علی هراتیان
در کتاب وزین صحیفه مهدیه جریانی از مکاشفه یکی از علمای قم این گونه آورده شده:
حضرت سیّدالشهداء(علیه السلام) در عالم مکاشفه به یکی از علمای قم فرمودند:
... مهدی ما (علیه السلام) در عصر خودش مظلوم است. تا می توانید درباره ی او سخن بگویید و قلم فرسایی کنید. آن چه درباره ی شخصیت این معصوم بگویید درباره ی همه ی معصومین(علیهم السلام) گفته اید، چون حضرات معصومین همه در عصمت، ولایت و امامت یکی هستند و چون عصر، عصر مهدی ما(علیه السلام) است سزاوار است درباره ی او مطلب گفته شود.
امام حسین(علیه السلام)در خاتمه فرمودند: باز تأکید می کنم که درباره ی مهدی ما زیاد سخن بگویید و بنویسید. مهدی ما مظلوم است. بیش از آنچه نوشته و گفته شده، باید درباره اش نوشت و گفت.
______
پ.ن: همین جریانات و نوشته ها که به ما رسیده ما را بس که تمام وقت خود را برای امام حاضر خود بگذاریم ، خدایا به ما و دوستان ما این توفیق را عنایت بفرما !
فعــلا نه
